Jeśli w teorii „naćpanej małpy” Terence’a McKenny kryje się jakaś cząstka prawdy, to ewolucja człowieka może wiele zawdzięczać mikrodozowaniu psychodelików – praktyce przyjmowania progowych/sub-percepcyjnych (zbyt małych, aby produkować typowo pojmowane efekty psychodeliczne) dawek substancji takich jak LSD czy psylocybina.
W latach 90-tych XXw po raz pierwszy w historii
przeprowadzono badania dotyczące toksyczności i efektów działania, systematycznego i długotrwałego stosowania wywaru zwanego Ayahuaską.
Opór wobec zezwolenia na używanie środków psychodelicznych wywodzi się zarówno z religijnych, jak i ze świeckich wartości. Trudność w opisywaniu doświadczeń psychodelicznych w tradycyjnych terminach religijnych sugeruje pewną podstawę tego oporu.
Doświadczenia wywołane użyciem środków psychodelicznych często opisywane są w terminach religijnych. Są zatem obiektem zainteresowania ludzi takich jak ja, którzy, w tradycji Williama Jamesa, mają do czynienia z psychologią religii.
Historia badań, pierwszych doświadczeń oraz odkrywania nieprzebranego terapeutycznego potencjału psychodelicznych środków. Żywa, pełna archiwalnych materiałów i solidnych podstawach meteorycznych wraz z wypowiedziami samego odkrywcy LSD Alberta Hofmana. Gorąco polecam.
Słońce było już wysoko. Młodzieniec wiedział, że jego cel jest już na wyciągniecie ręki. Może ostatnie sto-pięćdziesiąt, dwieście metrów dzieliło go od miejsca swojego przeznaczania, celu życia.
Powered by WordPress & Theme by Anders Norén
